oznaczanie sekwencji zasad w cząsteczce DNA. Stosuje się dwie metody sekwencjonowania DNA. Jedna polega na wyznakowaniu radioaktywnym fosforem końców 5' nici DNA, które są potem specyficznie przecinane na końcu 3' w kolejnych miejscach występowania określonej zasady azotowej. Fragmenty DNA uzyskane z czterech prowadzonych równolegle reakcji rozdziela się elektroforetycznie według ich długości, co pozwala odczytać całą sekwencję DNA danej cząsteczki. Druga metoda polega na analizowaniu produktów syntezy DNA, zachodzącej na jednoniciowej matrycy badanego DNA. Syntezę prowadzi się w czterech układach reakcyjnych, do których dodaje się specyficzne cząsteczki, powodujące zakończenie syntezy w miejscu występowania określonej zasady. Po elektroforetycznym rozdziale wszystkich powstałych fragmentów można odczytać sekwencje całej nici wyjściowej. W obu metodach w jednym doświadczeniu można odczytać sekwencje o dł. 400-700 nukleotydów.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
