Historia to ciąg dziejów ludzkości osadzonych w czasie. Ich przebieg uzależniony jest od świadomego działania człowieka, przypadku, fatum bądź odwiecznego planu bożego. Wielu autorów posługuje się w swoich utworach motywem historii.
Uważam, że świetnym argumentem na potwierdzenie powyższej tezy są również „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego. Powieść ta jest powieścią dokumentalną, gdyż jest zgodna z faktami historycznymi. Opowiada ona o rusyfikacji – jej metodach, o tym jak była przyjmowana wśród społeczeństwa.Dowodem na potwierdzenie mojej tezy jest wiersz Zbigniewa Herberta pt. „17 IX”. Utwór ten dedykowany jest Józefowi Czapskiemu. Wiersz ten opisuje bezbronną w 1939 roku Polskę, która jest gotowa przyjąć najeźdźcę i żołnierzy, którzy nic nie robią, aby to powstrzymać. Daje też jednak do zrozumienia, że w wypadku przyjęcia najeźdźcy Polska da mu kawałek ziemi pod wierzbą, czyli grób. Następne pokolenia, które grób ten będą odwiedzać, mają nauczyć się przebaczać i odpuszczać winy. Wiersz ten pokazuje, że Polska w czasie, kiedy zaczęła się wojna była nieprzygotowana na odparcie ataku, jednak obywatele mocno wierzyli w to, że uda im się pokonać wroga swą walecznością i miłością do ojczyzny.Jestem zdania, że literatura powinna angażować się w historię. To dzięki niej możemy lepiej poznać historię świata. Pomaga ona wczuć się nam w sytuacje jakie miały kiedyś miejsce. Literatura zajmuje się przede wszystkim relacją historia-jednostka. Często, czytając, utożsamiamy się z bohaterami książek czy podmiotami lirycznymi z wierszy.
Historia to ciąg dziejów ludzkości osadzonych w czasie. Ich przebieg uzależniony jest od świadomego działania człowieka, przypadku, fatum bądź odwiecznego planu bożego. Wielu autorów posługuje się w swoich utworach motywem historii.
Uważam, że świetnym argumentem na potwierdzenie powyższej tezy są również „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego. Powieść ta jest powieścią dokumentalną, gdyż jest zgodna z faktami historycznymi. Opowiada ona o rusyfikacji – jej metodach, o tym jak była przyjmowana wśród społeczeństwa.Dowodem na potwierdzenie mojej tezy jest wiersz Zbigniewa Herberta pt. „17 IX”. Utwór ten dedykowany jest Józefowi Czapskiemu. Wiersz ten opisuje bezbronną w 1939 roku Polskę, która jest gotowa przyjąć najeźdźcę i żołnierzy, którzy nic nie robią, aby to powstrzymać. Daje też jednak do zrozumienia, że w wypadku przyjęcia najeźdźcy Polska da mu kawałek ziemi pod wierzbą, czyli grób. Następne pokolenia, które grób ten będą odwiedzać, mają nauczyć się przebaczać i odpuszczać winy. Wiersz ten pokazuje, że Polska w czasie, kiedy zaczęła się wojna była nieprzygotowana na odparcie ataku, jednak obywatele mocno wierzyli w to, że uda im się pokonać wroga swą walecznością i miłością do ojczyzny.Jestem zdania, że literatura powinna angażować się w historię. To dzięki niej możemy lepiej poznać historię świata. Pomaga ona wczuć się nam w sytuacje jakie miały kiedyś miejsce. Literatura zajmuje się przede wszystkim relacją historia-jednostka. Często, czytając, utożsamiamy się z bohaterami książek czy podmiotami lirycznymi z wierszy.
Autor wybrał najlepszą odpowiedź:
Anonim 02.03.2019 18:30
Historia to ciąg dziejów ludzkości osadzonych w czasie. Ich przebieg uzależniony jest od świadomego działania człowieka, przypadku, fatum bądź odwiecznego planu bożego. Wielu autorów posługuje się w swoich utworach motywem historii.
Uważam, że świetnym argumentem na potwierdzenie powyższej tezy są również „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego. Powieść ta jest powieścią dokumentalną, gdyż jest zgodna z faktami historycznymi. Opowiada ona o rusyfikacji – jej metodach, o tym jak była przyjmowana wśród społeczeństwa.Dowodem na potwierdzenie mojej tezy jest wiersz Zbigniewa Herberta pt. „17 IX”. Utwór ten dedykowany jest Józefowi Czapskiemu. Wiersz ten opisuje bezbronną w 1939 roku Polskę, która jest gotowa przyjąć najeźdźcę i żołnierzy, którzy nic nie robią, aby to powstrzymać. Daje też jednak do zrozumienia, że w wypadku przyjęcia najeźdźcy Polska da mu kawałek ziemi pod wierzbą, czyli grób. Następne pokolenia, które grób ten będą odwiedzać, mają nauczyć się przebaczać i odpuszczać winy. Wiersz ten pokazuje, że Polska w czasie, kiedy zaczęła się wojna była nieprzygotowana na odparcie ataku, jednak obywatele mocno wierzyli w to, że uda im się pokonać wroga swą walecznością i miłością do ojczyzny.Jestem zdania, że literatura powinna angażować się w historię. To dzięki niej możemy lepiej poznać historię świata. Pomaga ona wczuć się nam w sytuacje jakie miały kiedyś miejsce. Literatura zajmuje się przede wszystkim relacją historia-jednostka. Często, czytając, utożsamiamy się z bohaterami książek czy podmiotami lirycznymi z wierszy.
Odpowiedzi (1)
Anonim 02.03.2019 18:30
Historia to ciąg dziejów ludzkości osadzonych w czasie. Ich przebieg uzależniony jest od świadomego działania człowieka, przypadku, fatum bądź odwiecznego planu bożego. Wielu autorów posługuje się w swoich utworach motywem historii.
Uważam, że świetnym argumentem na potwierdzenie powyższej tezy są również „Syzyfowe Prace” Stefana Żeromskiego. Powieść ta jest powieścią dokumentalną, gdyż jest zgodna z faktami historycznymi. Opowiada ona o rusyfikacji – jej metodach, o tym jak była przyjmowana wśród społeczeństwa.Dowodem na potwierdzenie mojej tezy jest wiersz Zbigniewa Herberta pt. „17 IX”. Utwór ten dedykowany jest Józefowi Czapskiemu. Wiersz ten opisuje bezbronną w 1939 roku Polskę, która jest gotowa przyjąć najeźdźcę i żołnierzy, którzy nic nie robią, aby to powstrzymać. Daje też jednak do zrozumienia, że w wypadku przyjęcia najeźdźcy Polska da mu kawałek ziemi pod wierzbą, czyli grób. Następne pokolenia, które grób ten będą odwiedzać, mają nauczyć się przebaczać i odpuszczać winy. Wiersz ten pokazuje, że Polska w czasie, kiedy zaczęła się wojna była nieprzygotowana na odparcie ataku, jednak obywatele mocno wierzyli w to, że uda im się pokonać wroga swą walecznością i miłością do ojczyzny.Jestem zdania, że literatura powinna angażować się w historię. To dzięki niej możemy lepiej poznać historię świata. Pomaga ona wczuć się nam w sytuacje jakie miały kiedyś miejsce. Literatura zajmuje się przede wszystkim relacją historia-jednostka. Często, czytając, utożsamiamy się z bohaterami książek czy podmiotami lirycznymi z wierszy.
Najlepsza odpowiedź