"Dziewczyna powiewała podniesioną w rękuSzarą kitką, podobną do piór strusich pęku,Nią zdała się oganiać główki niemowlęceOd złotego motylów deszczu, - w drugiej ręceCoś u niej rogatego, złocistego świeci,Zdaje się, że naczynie do karmienia dzieci,Bo je zbliżała dzieciom do ust po kolei,Miało zaś kształt złotego rogu Amaltei.Tak zatrudniona, przecież obracała głowęNa pamiętne szelestem krzaki agrestowe,Nie widząc, że napastnik już z przeciwnej stronyZbliżył się, czołgając się jak wąż przez zagony;Aż wyskoczył z łopuchu; spójrzała, - stał blisko,O cztery grzędy od niej, i kłaniał się nisko. Już głowę odwróciła i wzniosła ramiona,I zrywała się lecieć jak kraska spłoszona,I już lekkie jej stopy wionęły nad liściem,Kiedy dzieci, przelękłe podróżnego wniściemI ucieczkę dziewczyny, wrzasnęły okropnie;Posłyszała, uczuła, że jest nieroztropnieDziatwę małą, przelękłą i samą porzucić."
Potrzebujesz pomocy?
Lektury (Język polski)
Odpowiedzi (1)
Anonim 10.07.2020 12:32
To ci powinno pomóc :)
https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/materialy-do-matury/5868-jak-interpretowac-i-analizowac-tekst-literacki-i-utwor-liryczny.html
https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/materialy-do-matury/6304-sposob-na-poprawne-pisanie-interpretacji-tekst-poetycki-jako-obiekt-interpretowania.html
https://www.bryk.pl/wypracowania/jezyk-polski/materialy-do-matury/1552-interpretacja-tekstow-znaczenie-interpretacji.html
Najlepsza odpowiedź