William Szekspir Makbet akt II, scena 1 (fragment) Co to jest?... Sztylet?... O tutaj, przede mną... Zwrócony w moją stronę rękojeścią... Niech się przekonam... Próbuje chwycić to, co widzi... Wymyka się dłoni... Ale nie oczom, bo dalej go widzę. – Czy to możliwe zdradliwy fantomie, Byś był dostępny jedynie wzrokowi, A dotykowi już nie? Czy więc aby Nie jesteś tylko zwykłym urojeniem, Tworem gorączki mojego umysłu? Widzę cię dalej... wyjmuje sztylet ...i to tak wyraźnie Jak ten tu oto, który trzymam w dłoni. Jesteś tym właśnie, czym mam się posłużyć, I pokazujesz mi kierunek, w którym Też miałem zaraz podążyć. – Mój wzrok Przy innych jest albo głuptakiem, Albo przeciwnie: prawdziwym geniuszem. – Dalej cię widzę... a na twoim ostrzu I rękojeści wszędzie ślady krwi, Których poprzednio nie było. – Nieprawda, Nie ma niczego takiego. Tę krew Domalowują tylko moje myśli. – Po naszej stronie globu wszystko teraz Jest jakby martwe i pod całun snuCichcem wślizgują się złowrogie zmory; Nieczysta Siła odprawia swój sabat, Bladej Hekacie składając ofiary; I wyją wilki, budziciele Mordu, Który się zrywa na ten zew i głodny Rusza na żer jak upiór, i podchodzi Chyłkiem ofiarę. – Niezgłębiona ziemio, Nie bacz na moje kroki, nie nasłuchuj, Dokąd zmierzają, bo jeszcze kamienie Gotowe wydać mnie i cała ich groza Tej chwili pryśnie, a wraz z nią i reszta. – Gadam i gadam, a on ciągle żyje. Mową go przecież nigdy nie zabiję. Słychać dzwonek. Oho! Ten dzwonek to znak, że już czas Iść mi do ciebie, a tobie,Duncanie: Do Nieba albo Piekła. – Niech się stanie.
I. Rozpoznanie sytuacji i umiejscowienie fragmentu w utworze
II. Makbet i droga zbrodni – analiza fragmentu
III. Sztylet – symboliczny rekwizyt
IV. Odwołanie do całości utworu
V. Konteksty Balladyna (Tu należy przywołać innego bohatera literackiego, którego czyny, zbrodnie wpłynęły zdecydowanie na jego losy, może to być bohater lub bohaterka z gimnazjum.)
VI. Wnioski
Lektury (Język polski)
Odpowiedzi (1)
SwiderOrc
Wschodząca gwiazda
Punkty rankingowe:
Zdobyte odznaki:
SwiderOrc 28.05.2022 17:11
W wielu osobach kontrowersje wzbudza główna postać, jaką jest Makbet. Zastanawiamy się nad jego naturą, przemianą oraz motywami działań. William Shakespire we fragmencie swojego utworu ukazuje nam monolog głównego bohatera, który dotyczy wizualizacji jego myśli. Jest to moment przełomowy, który jest szlakiem dalszych zbrodni. Czyny i słowa Makbeta ukazują nam jego zbrodniczą naturę.
Moim zdaniem we fragmencie ukazującym grę wyobraźni Makbeta na temat popełnienia zbrodni, bohater odczuwa strach przed zabójstwem Dunkana i złamaniem zasad rycerskich, jednakże szybko poddaje się swojej rządzy władzy, Makbet jednoznacznie stwierdza, że to sztylet, czyli symbol zbrodni, wyznacza mu drogę i całkowicie mu się oddaje. W tym momencie jego natura staje się zbrodnicza. Jego czynów nic nie jest w stanie usprawiedliwić.
Makbet podczas rozmowy z samym sobą ukazuje jak postrzega świat. Uważa, że zło jest wszechobecne, a dobro nie istnieje. Cierpienie dotyka wszystkich, a światem rządzą siły nadprzyrodzone i ciemność, którym człowiek może tylko ulec. W ten sposób Makbet starał się usprawiedliwić swoje postępowanie oraz zdjąć z siebie odpowiedzialność. Co świadczyło o tym, że zdawał sobie sprawę z tego, że metody, którymi starał się dotrzeć do władzy były złe.
Ponadto o zbrodniczej naturze Makbeta świadczy fakt, iż cały czas obawiał się, że ktoś odkryje jego zamiary, że zostanie on zdemaskowany i powiązany z planowaną przez niego zbrodnią. A tylko osoby będące świadome, zdają sobie sprawę z konsekwencji płynących ze zbrodni czynów.
Natura głównego bohatera na początku przechodzi wiele refleksji nad włąsnymi czynami, lecz potem coraz bardziej zaciera się moralność Makbeta i zaczyna on bez skrupułów dążyć do celu. Jego czyny i słowa ewidentnie świadczą o tym, że nie można go postawić w roli ofiary, a jedynie w roli zbrodniarza.
Najlepsza odpowiedź