Kręgosłup tworzą 33-34 kości zwane kręgami, połączone ze sobą półściśle odpowiednimi stawami. Pomiędzy trzonami kręgów znajdują się krążki chrzęstne. Ruchomość poszczególnych kręgów jest ograniczona, ale suma tych ruchów nadaje niezwykłą giętkość kręgosłupowi. Pozwala to na swobodne zgięcia w przód, tył oraz na boki. Dwa pierwsze kręgi to dźwigacz, czyli atlas i obrotnik. Atlas posiada dwa zagłębienia, które łączą się z dwoma wypukłościami znajdującymi się na podstawie czaszki, co pozwala na poruszanie głową do przodu i tyłu. Nazwa kręgu wywodzi się od greckiego boga, który na swych ramionach podtrzymywał kulę ziemską. Obrotnik jest drugim z kolei kręgiem mającym tak zwany ząb, który jest jego wystającą do góry częścią wchodzącą w otwór w środku dźwigacza. Takie połączenie pozwala na ruchy obrotowe głowy. Podobny staw obrotowy znajduje się w łokciach, co pozwala na ruchy rotacyjne. W stawach kręgosłupa z wyjątkiem połączenia dźwigacza z obrotnikiem możliwe są tylko niewielkie ruchy, a kręgi połączone są tak zwanymi dyskami, które stanowią miękkie poduszki chrzęstne. Jeżeli jedna z takich poduszek wypadnie i zacznie uciskać pobliskie nerwy spowoduje to odczucie silnego bólu powszechnie znane jako wypadniecie dysku. Z pośród 33-34 kręgów tworzących kręgosłup można kolejno wyróżnić: siedem kręgów szyjnych, dwanaście piersiowych, które jednocześnie współtworzą klatkę piersiową, pięć potężnych kręgów lędźwiowych w dolnej części pleców, pięć kręgów krzyżowych zrośniętych w kość krzyżową, która współtworzy miednicę oraz ostatni odcinek składający się z trzech-czterech zrośniętych kręgów tworzących kość ogonową (kręgi ogonowe). Każdy kręg składa się z trzonu, łuku oraz wyrostków kręgowych. Łuk kręgowy złożony z dwóch symetrycznych ramion odchodzących z górnej części każdego kręgu wraz z trzonem tworzą otwór kręgowy. Z połączenia otworów kręgowych wszystkich kręgów powstaje kanał kręgowy, w którym biegnie rdzeń kręgowy.
