Rozwój ideologii komunizmu, to przełom XIX i XX wieku, a najsłynniejszym piewcą komunizmu w wydaniu rosyjskim- bolszewizmu, był Lenin. Po zwycięstwie rewolucji bolszewików i po obaleniu caratu, Rosja stała się pierwszym krajem w którym rządzili komuniści. Lenin, ich wódz, głosił "eksport" rewolucji na Zachód i przeszczepienie tej ideologii w innych państwach. Na ziemiach należących do ZSRR wprowadzał ten genialny, według niego, ustrój. Podstawowymi ideami komunizmu były: własność publiczna, ludzie absolutnie równi, oraz "cała władza w ręce rad" - czyli de facto władza partii komunistycznej. Komunizm w swych założeniach nawiązywał do socjalizmu, który miał być ustrojem wiecznej szczęśliwości, gdzie każdy ma po równo, nie ma podziału na biednych i bogatych. W rzeczywistości socjalizm był jedną wielką utopią.

Nasz kraj, przez 45 lat najnowszej historii przekonał się jak chorym i złym systemem jest komunizm.

Dojście komunistów do władzy miało miejsce tuz po zakończeniu drugiej wojny światowej. A stało się tak, gdyż alianci na konferencji pokojowej w Jałcie i Poczdamie oddali Polskę pod wpływ Stalina. Już podczas działań wojennych, Stalin w Moskwie przygotowywał wybrane osoby, do przejęcia władzy w kraju. Komuniści, których działalność w Polsce przedwojennej nie była mile widziana zarówno przez władzę jak i przez społeczeństwo, teraz dostali pomoc ze strony Wielkiego Brata. Już w 1943 roku ze Związku Radzieckiego przybyli na tereny Polski wschodniej pierwsi ideolodzy komunizmu. W następnym roku stworzyli podziemne struktury i byli gotowi przejąć władzę w kraju. Jednocześnie walczyli z Armia Krajową i ugrupowaniami prawicowymi. Po wojnie, chociaż nie mieli szerokiego poparcia w społeczeństwie polskim, doszli do szczytowych stanowisk w państwie. Członkowie komunistycznych ugrupować połączyli się w jedna partię - Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. Odtąd była ona jedyna "słuszną" partią w kraju. Jej działacze mogli liczyć na specjalne przywileje. Kraj nazywał się Polska Republika Ludowa. Gospodarka została unarodowiona. Nie istniała działalność prywatna. Wszystko należało do państwa. Jednocześnie system prześladował każdego, kto ośmielił się go skrytykować, każdego kto myślał inaczej niż Partia. Pierwsze lata po wojnie, były ciężkim czasem dla Polaków - kraj wyczerpany wojną, musiał podźwignąć się z gruzów. Gdy tymczasem od pracujących wymagano 200% normy przy produkcji oraz narzucono Plan Sześcioletni. We wszystkim wzorowano się na Związku Radzieckim, który był naszym najdroższym sąsiadem i niedoścignionym mistrzem. Lata 50. to okres prześladowań działaczy podziemnych AK oraz walka z Kościołem katolickim o rząd nad duszami Polaków. W l.60 i 70 reżim zelżał, a ludzie zapomnieli o wojnie i cieszyli się z każdej drobnej rzeczy. Mała stabilizacja końca l.60 została przerwana przez strajki. Władza utrzymywała w tajemnicy wszelkie wystąpienia niezadowolonych obywateli i tłumiła je bezwzględnie. W l.70 gdy uległa poprawie sytuacja gospodarcza, ludzie zajęli się bardziej przyziemnymi sprawami. Kolejny bunt spowodowany został trudnościami ekonomicznymi i podwyżkami cen. Zbuntowali się robotnicy - najbardziej ukochana przez władzę klasa społeczna. Próba pacyfikacji niezadowolenia wywołała społeczny sprzeciw. Powstały pierwsze organizacje obrony robotników. Wraz z nimi solidaryzowały się inne grupy społeczne: studenci, inteligenci, tworząc coraz silniejszą opozycję. Aby zdusić rodzący się ruch Solidarność, 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny w kraju. W miastach rozlokowano czołgi, a na opozycjonistów posypały się prześladowania i masowe aresztowania. Ogromny wpływ na nastroje Polaków miał wybór na Papieża Karola Wojtyły, biskupa krakowskiego. Ludzie uznali to wydarzenie za znak, i nie bali się sprzeciwiać władzy. Jan Paweł II podczas pielgrzymek do Polski umacniał w rodakach pragnienie wolności i godności osobistej, których nie było w Polskiej Republice Ludowej. Nie bez wpływu na ducha Polaków miał działacz związkowy i symbol Solidarności - Lech Wałęsa. Narodziny wolnego związku zawodowego Solidarność były początkiem końca rządów komunistów w Polsce. Walkę z systemem komunistycznym wspierały pastwa zachodnie, szczególnie Stany Zjednoczone. Inne kraje bloku państw socjalistycznych, w którym znajdowała się PRL, także pragnęły wyswobodzenia się spod kontroli Kremla. W Moskwie do głosu dochodzili politycy pragnący nie przelewu krwi, tylko pokoju.

Rok 1989 jest datą końca komunizmu nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie Środkowo - Wschodniej, która należała do bloku państw kontrolowanych przez Związek Radziecki.

System komunistyczny w Europie runął, ale na świecie wciąż istnieją państwa komunistyczne jak np. Korea Północna czy Kuba. Tam ideologia Lenina wciąż ma się dobrze.

Żaden ustrój nie jest idealny. Każdy ma jakieś wady i zalety, ale z pewnością demokracja jest bardziej doskonała od komunizmu. A komunizm to jeden z najkrwawszych systemów w historii ludzkości.