DOMAN

J. I. Kraszewski Stara baśń, bohater główny wątku romansowego; zamożny kmieć, zakochany w Dziwie.

Wygląd: "słuszny mężczyzna, odziany po domowemu, koszula na wierzch, w lekkim przyodziewku na ramiona narzuconym. Gęsty, jasny włos spływał mu na ramiona, młoda bródka zarastała rzadko rumiane lice, które się śmiało dużymi, niebieskimi oczyma."

Życiorys: Niewiele wiadomo o przeszłości Domana, narrator nie wspomina o jego rodzicach; Doman traktuje Wisza jak ojca, pragnie ożenić się z jego córką, Dziwą. Porywa ją podczas nocy Kupały, bo wie, że tej nocy wszystko jest dozwolone. Chce się z nią ożenić. Nieoczekiwanie Dziwa rani Domana i ucieka. Mężczyzna postanawia o niej zapomnieć. Żeni się z piękną Milą, ale w czasie wesela na dom napadają żołnierze Chwostka. Mila ginie, a Doman dostaje się do niewoli. Wszystko dobrze się kończy, Chwostek traci tron i życie, Doman wykrada Dziwę z chramu Nii (za jej cichą zgodą) i żeni się z nią.

Charakterystyka: Wytrwały, uparty, stały w uczuciach. Imponuje odwagą i wrażliwością. Stara się zrozumieć ukochaną, sam również cierpi. Godzi się jednak z jej wolą służenia bogini Nii i postanawia zapomnieć o Dziwie. Podejmuje decyzję o ślubie z Milą, bo wierzy, że będą razem szczęśliwi. Napad na weselników i śmierć panny młodej uważa za wyrok losu.

Rola w utworze: amant, bohater wątku romansowego.