BRUNHILDA

J. I. Kraszewski Stara baśń, bohaterka drugoplanowa; żona Chwostka, matka dwóch synów, z pochodzenia Niemka.

Wygląd: "niewiasta w sukni wełnianej, fałdzistej, w zasłonach białych, otaczających twarz i głowę, na której licu resztki wielkiej niegdyś piękności znać było. Z niej teraz tylko para oczów czarnych, pałających została."

Życiorys: Z pochodzenia Niemka z rodu grafów saskich, zostawszy żoną Chwostka żyła wśród Słowian, ale nigdy ich nie rozumiała. Uważała ich za naród prymitywny, niezdolny do stworzenia państwa. Synów posłała na wychowanie na dwór swojego ojca a ich dziadka, na ziemie niemieckie. Otruła krewnych Chwostka. Wraz z mężem zginęła w wieży.

Charakterystyka: Wraz z nią na dwór Popiela przyszło wszystko co złe: podstęp, intryga, trucizna. Za jej namową Popiel raz po raz łamie prawo: drużyna książęca dopuszcza się rozbojów, siłą zabiera parobków do służby u księcia, zagarnia bydło z pastwisk. Brunhilda jest bezwzględna i żądna władzy. Nie szanuje swojej nowej ojczyzny i jej mieszkańców. Jedyną pozytywną cechą tej kobiety jest wielka, zdolna do największych poświęceń miłość do synów. Oni są jej nadzieją.

Rola w utworze: czarny charakter powieści.