„Współczesne nauki medyczne usiłują, jeśli nie wykluczyć śmierć, to przynajmniej wyeliminować jak najwięcej jej przyczyn, w kółko ją odraczać i czynić życie ciągle dłuższym i dłuższym”
Benedykt XVI
Człowiek od wieków marzy o życiu wiecznym, i szuka skutecznego środka który doprowadzi do wydłużenia jego bytu na ziemi.
W starożytnej Grecji wierzono w cudowne działania, ambrozji i nektaru zapewniających Olimpijskim bogom nieśmiertelność i młodość. Ambrozję i nektar mogli również spożywać śmiertelnicy jednak tylko przyzwolenie Zeusa króla bogów pozwalało zostać nieśmiertelnym.
Nie zawsze, taka łaska dawała szczęście. W przypadku Jutrzenki i jej ukochanego Titonosa bogowie dali dar nieśmiertelności umiłowanemu bogini, jednak nie dali mu daru wiecznej młodości przez co życie wieczna stało się męką starości i chorób.
W dzisiejszych czasach lekarze poprzez badania genetyczne i molekularne z roku na rok wydłużają nasze życie, jednocześnie stwarzając wizję życia wiecznego coraz to bliższą.
Życie wieczne, niechętnie dawane, przez bogów greckich jak i odległe, w dzisiejsze dobie rozwoju medycyny jest osiągalne na całkiem inny sposób, niż czysto fizyczny.
Jeśli zależy nam na życiu wiecznym poprzez, świadomość w społeczeństwie to najlepszym sposobem na utrwalenie jednostki ludzkiej jest twórczość. Rzeźbiarze, malarze, kompozytorzy, pisarze, wybitni naukowcy i odkrywcy. Ludzie którzy są pamiętani i nawet obecni poprzez swoje dzieła i wynalazki w naszym życiu kulturalnym jak i codziennym zagwarantowali sobie życie wieczne w wiadomościach społeczeństw swoich własnych lokalnych, narodowych jak i globalnie.
Nieśmiertelność oprócz pozostawionych po nas dobrach materialno kulturalnych mogą nam zapewnić również czyny, czego przykładem mogą być sławni dowódcy wojskowi, politycy, głowy państw.