Paw to ptak Junony, symbolizuje słońce, nieskończoność, wieczność, zmartwychwstanie, nieśmiertelność, czujność, godność, dostojność, wiosnę, Jeruzalem, kontemplację, królewskość, dworskie życie, dumę, pychę, próżność, puszenie się własną urodą, pompatyczność.
W chrześcijaństwie paw symbolizował nieśmiertelność, wieczność Kościoła, Chrystusa.
Starożytność
Mitologia
W starożytności uważano pawia za niszczyciela jadowitych węży, których jad był przyczyną pięknego ubarwienia ptaków. Niekiedy czczono pawia jak feniksa i oddawano mu cześć. Tzw. pawie oczka to oczy stuokiego olbrzyma Argusa, który, na rozkaz Hery, pilnował Io zamienionej w jałówkę. Kiedy Hermes zabił Argusa, Hera umieściła jego oczy na pawim ogonie. Hera zaprzęgała pawie w swój rydwan. Paw symbolizował również zmartwychwstanie i wiosnę, pojawiał się też w starorzymskiej rzeźbie nagrobkowej.
Romantyzm
Grób Agamemnona J. Słowacki
PAW - POZORY, PUSZENIE SIĘ, PYCHA: Pisząc o Polsce Słowacki mówi z wyrzutem:
"Polsko! Lecz ciebie błyskotkami łudzą
Pawiem narodów byłaś i papugą
A teraz jesteś służebnicą cudzą".
Młoda Polska
Biały paw symbolizował modernizm i dekadentyzm. Fragment wiersza M. Maeterlincka "pawie niedbałe, pawie białe uciekły", stał się inspiracją do wymyślenia nazwy kawiarni krakowskiej "Pod nonszalanckim paonem". W kawiarni Turlińskiego zbierała się krakowska cyganeria ze S. Przybyszewskim na czele.
Wesele S. Wyspiański
PAWIE PIÓRO - PRÓŻNOŚĆ: Jasiek z Wesela mówi: "Zdobyłem se pawich piór (...), pawie pióra ładne, pawie pióra kradne!, postawie se pański dwór!"