Poeta amerykański. Urodził się na Long Island (wyspa niedaleko Nowego Jorku) w rodzinie kolonistów angielskich. Jego ojciec prowadził gospodarstwo rolne, a także był cieślą, budowniczym drewnianych domów oraz handlarzem nieruchomościami. Do szkoły uczęszczał w Brooklynie. Od czternastego roku życia zaczął zarabiać na życie. Był wtedy m.in. chłopcem do posyłek u adwokata, drukarzem, nauczycielem, dziennikarzem i publicystą czasopisma "Democratic Review", redaktorem "Codziennej Jutrzenki" i "Orła Brooklyńskiego". Przez jakiś czas udzielał się politycznie, chodził na wiece, uczestniczył w agitacji reformatorsko-społecznej. W wolnych chwilach urządzał samotne wędrówki po rodzinnej wyspie, a także po ulicach Nowego Jorku i Brooklynu. Często chodził do teatru i opery. W 1849 r. odbył podróż po Ameryce Środkowej i Południowej. Przez jakiś czas przebywał w Nowym Orleanie, gdzie współredagował pismo "Księżyc Codzienny". Kolejnym etapem jego podróży były jeziora Michigan, Huron, Ontario, wodospady Niagara oraz południowo-wschodnie tereny Kanady.
Po powrocie do Nowego Jorku Whitman zaczął redagować i wydawać pismo "Wolny Obywatel". Równocześnie pracował w kancelarii swego ojca. Szybko porzucił pracę zawodową i poświęcił się karierze literackiej. W 1855 r. własnym nakładem wydał zbiór poetycki Źdźbła trawy. Później, jeszcze za życia autora, tomik ten doczekał się dziesięciu wydań, stale zmienianych i rozszerzanych.
Lata 1861-65 to czas trwania wojny secesyjnej. Poeta nie brał czynnego udziału w bitwach, zaangażował się natomiast jako ochotnik-sanitariusz do opieki nad chorymi w szpitalach wojskowych Waszyngtonu. Po zakończeniu wojny objął posadę urzędnika w dziale Indian Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Po usunięciu go ze stanowiska (powodem było uznanie tomiku Źdźbła trawy za "nieprzyzwoitą książkę") rozpoczął pracę w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Whitman był zwolennikiem prezydenta A. Lincolna, opowiadał się za zmianą polityki represyjnej wobec podbitego Południa, oraz stworzeniem cywilizacji opartej nie na postępie, ale na religii, równości i braterstwie wszystkich stanów i ras. Idee te zawarł w napisanej przez siebie rozprawie politycznej prozą pt. Perspektywy demokracji, a także w wielu utworach poetyckich.
W ostatnim okresie życia poeta poważnie zapadł na zdrowiu, przeżył dwa ataki paralityczne, w wyniku czego nie mógł się poruszać. Zmarł w 1892 r.
Whitman był pierwszym poetą amerykańskim, którego twórczość miała w Europie wielkie znaczenie. Jako poeta odrzucał tradycyjne konwencje poetyckie, dokonał zmian w prozodii i wersyfikacji, wywarł wielki wpływ na amerykańskich i europejskich ekspresjonistów.
Poeta tak oceniał swoją twórczość: "Te moje obecne i jakiekolwiek przyszłe utwory są w gruncie rzeczy jedynie uzupełnieniem tomu Źdźbła trawy, czy też smugą wirującą za nim (...). W każdym razie bardziej zależało mi na tym, aby zaintonować pieśni o wysiłkach życiowych, życiowych przemianach ludzkich i uzbroić w coś walczących zapaśników wiecowych niż na składaniu nieskazitelnych rymów czy królowaniu na salonach. Ośmieliłem się od początku maszerować własną drogą, zdając się na los - i pomaszeruję tak dalej" (J. Żuławski Wielka podróż Walta Whitmana).