Współczesny powieściopisarz amerykański. Urodził się w stanie Indianapolis. Studiował biochemię na uniwersytetach w Ithaca, Nowym Jorku i Chicago. W czasie II wojny światowej brał udział w walkach, był żołnierzem piechoty morskiej. Przebywał na kontynencie europejskim. Szczególnie wstrząsającym przeżyciem było dla niego zbombardowanie w 1946 r. przez wojska alianckie Drezna. Znalazło to później odzwierciedlenie w jego twórczości, a zwłaszcza w powieści Rzeźnia numer pięć (1969).
Po wojnie powrócił do Stanów Zjednoczonych. Tam kontynuował przerwane studia. Był także dziennikarzem. Od 1950 r. zajął się twórczością literacką. Najpierw pisał opowiadania i powieści fantastycznonaukowe, potem zwrócił się w stronę postmodernizmu. Wiele jego powieści ma charakter groteskowo-katastroficzny, autor poddaje ocenie przede wszystkim czyny, mentalność i obyczajowość człowieka żyjącego w świecie współczesnym i odpowiedzialnego za jego los. Z wielkim upodobaniem wprowadza elementy czarnego humoru. Najważniejsze powieści Vonneguta to (oprócz wymienionej): Pianola (1952), Kocia kołyska (1963), Niech pana Bóg błogosławi, panie Rosewater (1965), Śniadanie mistrzów (1973), Recydywista (1979), Galapagos (1985), Sinobrody (1987).