Pisarz, publicysta, reporter. Urodził się w Wolicy Kierekieszynej koło Żytomierza na Podolu. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1919 r., po wybuchu rewolucji, wraz z rodziną przyjechał do Polski. Uczęszczał do gimnazjum w Chyrowie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1931 r. opublikował swe pierwsze artykuły w piśmie "Dzień Akademika". Jako publicysta rozpoczął współpracę z krakowskim "Czasem" oraz z warszawskim "Buntem Młodych" (późniejsza "Polityka").
W 1932 r. wyjechał do Gdańska. Pełnił tam funkcję korespondenta. Wrażenia z tego wyjazdu zawarł w swojej pierwszej książce pt. Sarajewo 1914, Szanghaj 1932, Gdańsk 193?. Podczas pobytu w Wilnie współpracował z konserwatywną gazetą "Słowo", której redaktorem był Stanisław Mackiewicz-Cat. W 1933 r. wyjechał do Palestyny w celu przygotowania reportażu zagranicznego. Doświadczenia z podróży przedstawił w książce Palestyna po raz trzeci. Z Wilna przeprowadził się do Warszawy. W latach 1935-36 współpracował ze "Słowem", "Czasem", Wiadomościami Literackimi", odbył wiele reporterskich podróży po Polsce. W 1936 r. wyjechał do ogarniętej wojną domową Hiszpanii, skąd komentował mające tam miejsce wydarzenia. Reportaże z tego okresu zamieścił w książce W czerwonej Hiszpanii (wyd. 1937). Ze względu na opozycyjne poglądy (opowiedzenie się za Republiką), książka ta została poddana ostrej cenzurze.
Po powrocie do Polski Pruszyński zamieszkał w Krakowie i rozpoczął współpracę z "Ilustrowanym Kurierem Codziennym". Odbywał wiele podróży reporterskich po świecie (m.in. Niemcy, Czechosłowacja, Grecja, Stany Zjednoczone), zdając relacje z najważniejszych wydarzeń tego okresu. Zasłynął jako najwybitniejszy reporter polityczny.
W czasie II wojny światowej udał się do Francji i wstąpił do szkoły podchorążych. Był żołnierzem Brygady Podhalańskiej, brał udział w bitwie pod Narwikiem w Norwegii. Za zasługi został odznaczony Krzyżem Walecznych. Później dotarł do Wielkiej Brytanii oraz do Szkocji. W tym czasie wiele publikował w londyńskich "Wiadomościach Polskich". W 1941 r. wydał powieść Droga wiodła przez Narvik, relacjonującą wydarzenia kampanii norweskiej. W tym samym roku wyjechał do Moskwy, gdzie pełnił funkcję attaché kulturalnego ambasady polskiej oraz był redaktorem tygodnika "Polska". Po przyjeździe do Wielkiej Brytanii opublikował opowiadania zawarte w zbiorach Trzynaście opowieści (wyd. pol. 1946) i Karabela z Meschedu (wyd. pol. 1948). W 1944 r. uczestniczył w kampanii francuskiej, gdzie został ranny. Po raz drugi odznaczono go Krzyżem Walecznych.
Po wojnie w 1945 r. powrócił do Polski. Współpracował z tygodnikiem "Odrodzenie", w którym opublikował cykl artykułów Dzieje emigracji londyńskiej. Przebywał również na placówkach dyplomatycznych za granicą, m.in. w Stanach Zjednoczonych i w Holandii. W tym okresie powstały np. zbiór esejów historycznych Margrabia Wielopolski (wyd. 1946) oraz monografia Opowieść o Mickiewiczu (wyd. 1956).
Pruszyński zginął w wypadku samochodowym 13 VI 1950 r. w Niemczech. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
