Pisarz i filozof-moralista. Pochodził z Beocji. Urodził się w Cheronei za panowania cesarza Klaudiusza. Pochodził z zamożnej rodziny. Studiował w Atenach, potem w Aleksandrii. Otrzymał obywatelstwo ateńskie Podróżował po świecie jako wędrowny mówca popisowy - filozof. W swych przemowach głosił pochwałę Ateńczyków, Rzymian i Aleksandra Wielkiego, poruszał tematy historyczne, przyrodnicze, filozoficzne, moralne. W wieku 30 lat ożenił się z kobietą o imieniu Timoksena. Osiedlił się na stałe w Cheronei, gdzie pełnił obowiązki nauczyciela i urzędnika. W celu wykształcenia swych synów i innych chłopców z Beocji utworzył akademię, w której m.in. czytał i objaśniał z nimi pisma Platona. Niektóre ze swych wykładów później opublikował. Były to pisma pedagogiczne (Jak trzeba korzystać z wykładów?), krytyczne (O Homerze), egzegetyczne (O stworzeniu duszy w "Timajosie") oraz polemiki z epikurejczykami i stoikami. Otrzymał dożywotni urząd kapłański.
Spośród dzieł Plutarcha zachowały się pisma o różnorodnej treści: retoryczne, filozoficzno-teologiczne, polemiczne, łączące idee różnych ówczesnych kierunków filozoficznych, etyczne, polityczne, pedagogiczne, krytycznoliterackie, historyczno-antykwaryczne. Zostały one zgromadzone w zbiorze Moralia. Korzystający z Tacyta Plutarch był jednak znany przede wszystkim jako autor licznych biografii sławnych Greków i Rzymian, z których zachowały się m. in. Żywoty równoległe, zawierające 46 życiorysów sławnych Greków i Rzymian, ułożonych w pary.
