Urodziła się w 1878 r. w majątku Kurczyce na Wołyniu. Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Podobnie jak większość dziewcząt z jej sfery, uczyła się w domu. Interesowała się muzyką (lekcje pobierała w Warszawie) i amatorsko malarstwem. W 1898 r. wyszła za mąż za ziemianina Władysława Chyżyńskiego, z którym wyjechała na Litwę. Po śmierci męża w 1903 r., prowadziła działalność społeczną i poświęciła się karierze pisarskiej. W 1910 r. wyszła ponownie za mąż za ziemianina Antoniego Rawicz-Radomyskiego i przeniosła się razem z nim do majątku Rogale na Lubelszczyźnie. W 1920 r. zamieszkała w Kucharach pod Płockiem. W dalszym ciągu prowadziła działalność społeczną. Była prezesem Koła Ziemianek, zakładała ochronki dla dziewcząt z rodzin chłopskich. Była również członkiem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich.
Jej powieści romansowe cieszyły się wielkim powodzeniem wśród ówczesnych czytelników. Ze względu na swój niski poziom literacki, zostały uznane przez krytyków za symbole kiczu i grafomanii. Do najważniejszych utworów tej pisarki należą Trędowata (1909, zekranizowana w latach 1926, 1936, 1976), Ordynat Michorowski (1910), Zaszumiały pióra (1911), Panicz (1912), Książęta boru (1912), Gehenna (1914), Królowa Gizella (1915), Pustelnik (1919), Verte (1921), Kwiat magnolii (1928). Ponadto jest ona autorką dwóch powieści politycznych: Sfinks (1922) i Powojenni (1929). Mniszkówna zmarła w Sabniach na Podlasiu.