Jeden z najwybitniejszych angielskich twórców średniowiecznych, nazywany "ojcem literatury angielskiej". Urodził się w 1340 r. Był synem bogatego handlarza win z londyńskiej Thames Street. W 1357 r. pełnił służbę pazia na dworze hrabiny Elżbiety Ulster. Podczas trwania wojny stuletniej, w 1359 r. jako giermek wziął udział w wyprawie na Francję. Pod Paryżem dostał się do niewoli. Po podpisaniu w 1360 r. przez Anglików pokoju w Brétigny został wykupiony i powrócił do Londynu. Studiował prawdopodobnie prawo w Inner Temple. Był związany z dworem królewskim. W 1367 r. ożenił się z dwórką królowej Filipą de Roet. Jej siostra, Katarzyna Swynford, była trzecią żoną syna królewskiego, Jana z Gandawy.
Równocześnie poświęcił się karierze pisarskiej. Swą wiedzę poszerzał, czytając m.in. dzieła filozoficzne (np. Boecjusza), astronomiczne, teologiczne, gromadził także własny księgozbiór.
W latach 70. i 80. pełnił obowiązki na wyższych szczeblach urzędniczych. Był członkiem parlamentu (reprezentował hrabstwo Kent), nadzorcą ceł w porcie londyńskim, sekretarzem robót publicznych, sędzią pokoju i dyrektorem lasów w Somerset. Odbył kilka dyplomatycznych podróży zagranicznych. W 1372 r. udał się do Genui, gdzie prowadził rokowania dotyczące powstania genueńskich placówek handlowych na wybrzeżu angielskim, potem, w 1377 r. wybrał się do Flandrii oraz Francji, gdzie starał się o rękę francuskiej księżniczki dla następcy tronu, Ryszarda II, a w 1378 r. znów do Włoch, do Mediolanu, tam zajmował się sprawami finansowymi i politycznymi. Wziął także udział w pielgrzymce do Canterbury, gdzie co roku przedstawiciele różnych stanów gromadzili się przy grobie świętego arcybiskupa Thomasa Becketa, zamordowanego w 1170 r. przez rycerzy Henryka II. Pod wpływem przeżyć z tej pielgrzymki powstały później jego Opowieści kanterberyjskie.
W ostatnim okresie życia Chaucer mieszkał w Westminsterze. Tam zmarł 25 X 1400 r. Został pochowany w katedrze westminsterskiej jako pierwszy z pisarzy.
Twórczość Chaucera można podzielić na trzy okresy. W pierwszym, francuskim, powstały m.in. przekład fragmentów XIII-wiecznego dzieła Guillaume'a de Lorris i Jana de Meung Romans o Róży (1360?-72, wyd. 1532), elegia na śmierć pierwszej żony Jana z Gandawy, księżnej Blanki Kastylijskiej Księga Księżnej (ok. 1360, wyd. 1532). W drugim okresie, zwanym włoskim, Chaucer tworzył pod wpływem Dantego, Petrarki i Boccaccia. Z tego czasu pochodzą głównie poematy, np. Dom sławy, Ptasi parlament, Troilus i Criseyda (1385, wyd. 1482?), nie ukończona Legenda o dobrych kobietach, a także przekład słynnego średniowiecznego traktatu Boecjusza O pociesze filozofii. W ostatnim, angielskim okresie powstał cykl poetycki zwany Opowieściami kanterberyjskimi (1387-92, wyd. 1498?). Obejmuje on wszystkie rodzaje i gatunki średniowiecznej poezji. Chaucer jest ponadto autorem nieukończonego utworu prozą Traktat o Astrolabium.
Autor Opowieści kanterberyjskich na starość podzielił los wielu sławnych pisarzy i cierpiał nędzę. Pogrążony w długach, zgorzkniały i zrozpaczony zwrócił się o pomoc do króla angielskiego. Jego ostatnim utworem był wiersz - przemówienie do jego "pustej kiesy".
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
