Poeta i dramaturg. Był reprezentantem rosyjskiego symbolizmu. Jego ojciec był praw-nikiem, profesorem Imperatorskiego Uniwersytetu w Warszawie. Dzieciństwo spędził u dziadka, rektora Uniwersytetu Petersburskiego, Andrzeja Biekietowa. Studiował na wydziale prawa, a następnie filologicznym uniwersytetu w Petersburgu. Wówczas poznał córkę chemika i współtwórcy okresowego układu pierwiastków, Lubow Mendelejewą, z którą się ożenił.
Jako poeta debiutował w piśmie symbolistów "Nowyj put". Swój pierwszy tomik poezji, w którym dominował pierwiastek wizyjno-mistyczny, pt. Wiersze o Przepięknej Pani opublikował w 1905 r. W latach 1907-08 był publicystą i kierował działem krytycznym pisma "Zołotoje runo".
Błok wydał zbiory poezji Śnieżna maska (1907), Stichi o Rossii (1945), Na Kulikowym polu (1909), wiersz Scytowie (1918), poemat Dwunastu (1918), nieukończony poemat epicki Odwet (powst. 1910-21), dramaty Buda jarmarczna (1906), Król na placu (1906), Nieznajoma (1908), Róża i krzyż (1913).
