system uprawy ziemi opierający się na jej podziale na trzy równe części: pierwszą obsiewano zbożem jarym, drugą - ozimym, a trzecia leżała odłogiem (spełniała funkcję pastwiska). Przeznaczenie pól zmieniano co roku. System ten rozwinął się z dwupolówki i rozpowszechnił w Europie Środkowej w X-XIII w.