dobra ziemskie należące do monarchy (inaczej domena królewska). Nazwa "królewszczyzna" przyjęła się w XV w. Zajmowały one ok. 1/6 powierzchni Polski; zazwyczaj król oddawał je w dzierżawę szlachcie bądź zastawiał (gdy pilnie potrzebował gotówki). Z tytułu posiadanej królewszczyzny dzierżawca był zobowiązany do płacenia czynszu zwanego tenutą.