TARKOWSKI STAŚ

H. Sienkiewicz W pustyni i w puszczy, bohater główny; troskliwy opiekun Nel.

Wygląd: Był wysportowany, roślejszy od innych czternastolatków. Pod wpływem trudów podróży sylwetka Stasia zmieniła się - stał się silniejszy, bardziej zwinny i zahartowany.

Życiorys: Staś był Polakiem i patriotą. Urodził się w Port Saidzie. Jego ojcem był Polak, matką Francuzka, która zmarła przy narodzinach syna. Ojciec Stasia był powstańcem z 1863 r., sybirakiem. Po ucieczce z zesłania udał się na emigrację, za granicą skończył studia i uzyskał posadę przy budowie Kanału Sueskiego. Ojciec wpoił Stasiowi miłość do odległej ojczyzny. Chłopiec biegle mówił po polsku.

Staś uczył się doskonale. Uczęszczał do angielskiej szkoły i w tym języku przyswajał sobie wiedzę. Ale ojciec, polski patriota, dbał o to, by syn dobrze znał ojczystą mowę. Staś miał zresztą wyjątkowe zdolności do nauki języków. Biegle znał angielski i francuski. Potrafił się też porozumieć po arabsku i w języku ki-swahili. Miał zainteresowania techniczne. Po szczęśliwym zakończeniu całej historii, Staś ukończył szkoły w Egipcie, potem wstąpił na politechnikę (wyższa szkoła techniczna) w Zurychu (Szwajcaria), a następnie pracował przy budowie tuneli.

Charakterystyka: Staś był wesołym i towarzyskim chłopcem. Łatwo nawiązywał kontakty z innymi ludźmi. Znał wszystkich współpracowników ojca, chętnie rozmawiał z robotnikami: Arabami, Murzynami, ludźmi z Sudanu czy Nubii. Doskonale orientował się w okolicy, chętnie poznawał nowe rejony i nowych ludzi. Chłonął wszystkie informacje. Był troszkę zarozumiały i chełpliwy, zwłaszcza wobec Nel, której nie traktował zbyt poważnie, a to dlatego, że uważał się za dorosłego i doświadczonego. Bardzo lubił swą małą przyjaciółkę, więc widząc jej smutek, przepraszał ją. Marzył o bohaterskich czynach, których w przyszłości dokona.

Staś odziedziczył po ojcu odwagę i zaradność. Był także chłopcem bardzo odpowiedzialnym. Nie załamywał się w trudnych sytuacjach. Wiele razy dowiódł, że stać go na prawdziwe bohaterstwo: opiekował się Nel jak dorosły mężczyzna, podejmował mądre i dojrzałe decyzje podczas wędrówki. W czasie audiencji u Mahdiego nie wyrzekł się swojej wiary, zachował się z wielką godnością, czym zadziwił wszystkich obecnych. Udowodnił, że jest Polakiem i chrześcijaninem. W trakcie podróży przez puszczę Staś niespodziewanie stanął przed bardzo trudną decyzją. Po zabiciu lwa zabił eskortujących ich Beduinów. Był przekonany, że nie ma innej drogi ocalenia, mimo to bardzo przeżył ten czyn. Miał silne wyrzuty sumienia, dopiero ojciec rozwiał jego wątpliwości.

Chłopiec był bardzo troskliwy i opiekuńczy w stosunku do swej małej towarzyszki. Bardzo o nią dbał. Poświęcał się dla jej dobra. W Omdurmanie głodował, aby Nel miała co jeść. Tuż przed nadejściem pomocy oddał przyjaciółce ostatnie krople życiodajnej wody. Gotów był umrzeć, byle tylko Nel przeżyła.

Rola w utworze: Staś jest wzorem bohatera młodzieżowego. Jest wspaniałym synem i oddanym przyjacielem. Można mu zaufać i czuć się przy nim bezpiecznie. Jest dzielny i mądry.