w mitologii greckiej opiekun ludzi, ciężko odpokutował za dar ognia. Inni bogowie mitologiczni nie byli przychylni ludziom. Prometeusz został przykuty do skał Kaukazu, sęp wyjadał mu wątrobę, która wciąż odrastała, paliło go słońce, marzł na deszczu i śniegu. Prometeusz ze swą dobrocią przypomina biblijnego Boga. Poświęcając się dla ludzi, postępuje podobnie jak Chrystus. Stanowi przeciwwagę dla olimpijskich bogów, którym kategoria dobra jest obca. Mit ten z pewnością jest wyrazem tęsknoty człowieka za bogiem dobrym, kochającym ludzi i kochanym przez nich.
Do dziś istnieje pojęcie prometeizmu, poświęcenia się dla innych, cierpienia dla dobra ogółu, narodu, ludzkości. Jest też Prometeusz symbolem samotnego buntownika, dobroczyńcy ludzkości.
