M. Konopnicka Nasza szkapa, bohater pierwszoplanowy i narrator; najstarszy z rodzeństwa Mostowiaków
Wygląd: Wicek jest najstarszym synem Mostowiaków, wyglada na około 10-12 lat.
Życiorys: brak informacji w utworze.
Charakterystyka: Postać narratora zdecydowała o tym, w jaki sposób czytelnik poznaje tragedię rodziny Mostowiaków: ogląda ją oczyma dziecka, które nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji. Ma swój świat, krąg swoich spraw, wśród których najważniejsza jest klacz, a zdarzenia ze świata dorosłych są niezrozumiałe i mało ważne. Dziecko nie jest w stanie przejąć się nimi. Kontrast między beztroską dzieci a rozpaczą ich rodziców wstrząsa czytelnikiem.
Wicek opowiada o tragedii rodziny językiem sobie właściwym: gwarą warszawskiego przedmieścia. Przedstawia siebie jako zwyczajnego chłopca, przeżywającego problemy wieku dziecięcego, wdającego się w bójki, sprzeczki z młodszym bratem Felkiem. Wicek potrafi być jednocześnie troskliwym, kochającym, opiekuńczym chłopcem: ujawnia się to wtedy, kiedy opiekuje się najmłodszym Piotrusiem, ulubioną klaczą lub biega do apteki po lekarstwa dla chorej matki.
Rola w utworze: Wicek jest pozytywnym bohaterem dziecięcym, pełni równocześnie rolę narratora w noweli.