B. Leśmian O Aladynie i o lampie cudownej, bohaterka drugoplanowa; żona krawca Mustafy, matka Aladyna. Po śmierci męża została bez środków do życia, bo na syna-leniucha nie mogła liczyć, więc sprzedawała domowe sprzęty, a potem głodowała. Mimo że syn sprawiał jej same przykrości, kochała go i dbała o niego. Bała się duchów i nie znała wartości kamieni szlachetnych, które przyniósł Aladyn z podziemi. Mimo że uważała żądanie syna, by poszła do Sułtana, prosić go o rękę córki dla Aladyna, za zuchwałość, poszła do pałacu i przez kilka tygodni usiłowała zbliżyć się do władcy, ale nie zdobyła się na odwagę i nie wypowiedziała swej prośby. W końcu sam Sułtan zwrócił na nią uwagę i skłonił do wypowiedzenia życzenia. Wtedy Maruda spełniła polecenie syna, a gdy Aladyn się ożenił z księżniczką, została księżną Marudą.
