K. Dickens Dawid Copperfield, bohater główny i tytułowy.
Wygląd: zmienia się w czasie akcji, która obejmuje czas od dzieciństwa Dawida do czasów, kiedy jest dorosłym człowiekiem.
Życiorys: Dawid urodził się w miejscowości Blunderston, w hrabstwie Suffolk, w posiadłości zwanej Wroni Bór jako pogrobowiec, ponieważ jego ojciec (też Dawid) zmarł pół roku przed przyjściem syna na świat. Wszystkie nieszczęścia jego dzieciństwa zaczęły się wraz z powtórnym małżeństwem matki, Klary, która wyszła za mąż za pana Murdstone. Ojczym Dawida okazał się człowiekiem bezwzględnym, pozbawionym uczuć despotą. Klara zmarła po kilku latach małżeństwa, zadręczona przez męża. Jej syn został zupełnym sierotą zdanym na łaskę i niełaskę nienawidzącego go człowieka. Z rozkazu ojczyma w dziesiątym roku życia zaczął pracować na swoje utrzymanie, myjąc butelki w firmie pana Murdstone'a. Uciekł stamtąd, oddając się pod opiekę ciotki, pani Betsey Trotwood.
Charakterystyka: Już ta ucieczka świadczy o szlachetnych instynktach chłopca. Chciał żyć godnie, uczyć się, być użytecznym dla innych. Cechowała go ambicja i pracowitość. Szybko nadrabiał braki w szkole, by w końcu stać się prymusem. Kiedy na rodzinę spadło nieszczęście (utrata majątku ciotki), po pierwszym, naturalnym załamaniu ostro wziął się do pracy. Chciał zapewnić ciotce i panu Dickowi przyzwoity byt. Prócz tego był człowiekiem życzliwym, wrażliwym na potrzeby innych, zawsze skorym do pomocy, jeżeli tylko mógł jej udzielić. Pomagał panu Peggotty w odnalezieniu Emilki. Ze swoich obowiązków wywiązywał się w sposób godny pochwały. Miał trzeźwe spojrzenie na rzeczywistość, a przede wszystkim wierzył w to, że każdy ma możliwość kształtowania swojego losu i charakteru. Wobec przyjaciół zachowywał się lojalnie. Dory nie opuścił nawet wtedy, kiedy się okazało, że ojciec zostawił ją w nędzy, a ona do żadnej pracy rączek nie przyłoży, bo nie potrafi. Po prostu kochał ją bez cienia wyrachowania, bez względu na okoliczności.
Ciotce Trotwood okazywał wdzięczność i przywiązanie. Swą rycerskość objawił najpełniej w momencie, kiedy spoliczkował Uriaha, szkalującego Annie przed jej mężem.
Rola w utworze: Dawid jest wzorem cnót wiktoriańskiej Anglii.