W 1980 roku utworzenie "Solidarności" wynikło z fali strajków ogólnopolskich. Pierwsze wystąpienia pojawiły się na Lubelszczyźnie po tym, jak 1 lipca 1980 rząd ogłosił podwyżki cen mięsa i wędlin.Strajk w Gdańsku podjęto  z inicjatywy "Wolnych Związków Zawodowych" 14 sierpnia. Specyfiką postulatów było włączenie po raz pierwszy żądań politycznych obok socjalnych. Żądano bowiem przywrócenia do pracy Anny Walentynowicz, uczestniczki wydarzeń na Wybrzeżu z roku 1970 oraz Lecha Wałęsy.30 i 31 sierpnia podpisano "Porozumienia sierpniowe" kolejno w Szczecinie i w Gdańsku. Na Śląsku zawarto porozumienie w Jastrzębiu 3 września. W tekście porozumień uzyskano gwarancję zezwolenia na powstanie wolnego związku zawodowego jako prawdziwego reprezentanta robotników. Prócz tego rząd miał ograniczyć cenzurę, zatrudnić uczestników wydarzeń z lat 1970 i 1976. W sferze gospodarczej miał przedstawić program reformy prowadzącej do większej samodzielności przedsiębiorstw.   Stan wojenny w Polsce został wprowadzony w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Wojciech Jaruzelski i ogłosił powołanie WRON (Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego). Oficjalnie stan wojenny wprowadzono z powodu pogarszającej sie sytuacji gospodarczej w kraju (półki w polskich sklepach były puste) oraz zagrożenia bezpieczeństwa energetycznego wobec zbliżającej sie zimy. Za najważniejszy argument uznano groźbę interwencji zbrojnej przez pozostałe państwa Układu Warszawskiego.zostały ograniczone niektóre z praw obywatelskich, m.in.:-internowano ok. 7 tys. członków Solidarności, związków i stowarzyszeń działających niezależnie od władz;-ograniczono działalność związków i stowarzyszeń; -wprowadzono ograniczenia w przemieszczaniu się i godzinę policyjną od 22.00 do 6.00; -zakazano organizowania jakichkolwiek strajków i manifestacji; -zmilitaryzowano zakłady pracy; -zablokowano połączenia telefoniczne; -zdelegalizowano Solidarność. Stan wojenny został zniesiony 22 lipca 1983r.